آيا عوامل جهاني‌سازي از مشاركت در فروپاشي خاورميانه، منافعي دارند؟ شكي نيست. اين انزجار بسيار دامن‌گسترده و خشم جمعي فروخورده، چيزي نيست كه به سادگي و به طور مصنوعي بتوان آن را توليد كرد. احتمال دارد اين خشم نسبت به تاكتيك‌هاي حكومتي فئودالي ديكتاتورها در جهان عرب (كه بيشتر آنها را صاحبان منافع امريكايي و اروپايي نصب يا حمايت ‌كرده‌اند) بسيار بيشتر باشد؛ خشمي كه بي سر و صدا در طول زمان شكل گرفته است. پس چرا دولت‌هاي غربي از سرنگوني گماشتگاني كه خودشان آنها را بر مسند قدرت نشانده‌اند، شادماني مي‌كنند؟